به گزارش مشرق، علی خضریان نماینده مجلس، در خصوص فازهای عملیاتی آمریکا در استفاده از مکانیسم ماشه علیه ایران در توییتر نوشت: تصمیم دولت آمریکا مبنی بر خروج از برجام و سپس استفاده از مکانیسم ماشه که به زعم خودشان در راستای سیاست کلان این کشور برای فلج کردن مولفه‌های قدرت جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های اقتصادی، موشکی، منطقه‌ای و هسته‌ای است، دارای دو فاز عملیاتی می‌باشد.

در فاز اول آمریکا شاکی است و جمهوری اسلامی ایران از منظر این کشور در جایگاه متهم نشسته و علی‌الظاهر تروئیکای اروپایی فعلا خود را بی‌طرف نشان می‌دهد. البته این بی‌طرفی اروپا بدین معنی است که متهم بودن ایران را می‌پذیرد ولی شاکی بودن آمریکا را بدلیل خروج آمریکا(فعلا) قبول ندارد.

این موضع اروپا را می‌توان از شکایتی که در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه ایران سازماندهی کردند و رای ممتنعی که در شورای امنیت پیرامون درخواست آمریکا در تمدید تحریم تسلیحاتی ایران دادند به دست آورد. چرا که اگر با هر دو بخش آن مخالف بودند، می‌بایست رای مخالف می‌دادند.

اما سه کشور اروپایی که به صورت رسمی و به دفعات اعلام کرده‌اند که با هدف سناریوی آمریکایی کاملا هم‌راستا هستند، پس از عملیات ایزایی فوق‌الذکر که همه نهادهای جمهوری اسلامی ایران عملا انرژی خود را صرف کردند، ناگهان فاز دوم بازی را شروع می‌کند و اروپا اقدام به چکاندن ماشه خواهد کرد.

این اقدام البته دیگر نمی‌تواند مورد مخالفت هیچ کشوری قرار بگیرد، چرا که حتی ایران نیز تا به امروز با نادیده انگاشتن عدم انجام تعهدات طرف‌های برجام، شرایط تحمیلی موجود را پذیرفته و اروپا نیز برخلاف آمریکا از برجام خارج نشده است که امکان مخالفت را فراهم نماید.

در فاز اول علت مخالفت همه دولت‌ها این است که آمریکا حق استفاده از مکانیسم ماشه را به دلیل خروج از برجام ندارد و هیچ دولتی حتی خود جمهوری اسلامی ایران تاکنون اعلام نکرده که با عنایت به عدم انجام تعهدات کشورهای ۱+۵ در برجام، اساسا استفاده از مکانیسم ماشه غیرقانونی است.

طبعا راهبرد منطقی ایران در حوزه سیاست خارجی می‌بایست وارد این سناریوی غربی نشود و به دلیل خروج آمریکا و عدم اجرای تعهدات یازده‌گانه اروپا در قبال ایران، بازی مستقلی را طراحی کند که آمریکا و اروپا در جایگاه متهم و جمهوری اسلامی ایران در جایگاه شاکی بنشیند.

ایران می‌بایست هرچه سریعتر ابتکار عمل را در دست بگیرد و با تعیین الزام زمان‌بندی برای اروپا، اجرای تعهدات یازده‌گانه اروپا را مطالبه نماید و چنانچه اقدام جامع و کاملی از سوی اروپا صورت نگیرد، مستند به بندهای ۳۶ و ۳۷ برجام، ایران طی ساز و کاری مشخص کلیه تعهدات برجامی را متوقف کند.